” Mijn pop huilt ’s nachts”
Suggestief en uiterst intiem. Het fenomeen Eric Borrias trekt je het podium op en brengt je terug in de tijd die je niet wil meemaken. De Tweede Wereldoorlog door de ogen van twee joodse kinderen. Met twee vingers onder zijn neus staat daar ineens Adolf Hitler te brallen. Een appelkist wordt barak en trein en veewagen en doodskist voor velen. Een krukje wordt wachttoren. Eric kruipt als een kind over het toneel en laat zien dat het menens is. Jodenvervolging, vluchtelingenproblematiek en mensen van goede wil. Want die zijn er ook gelukkig, altijd en overal. DANK ERIC BORRIAS.
